อุทยานแห่งชาติในประเทศไทยบางแห่งเท่านั้นที่มีบ้านพักบริการ ส่วนใหญ่จะมีที่กางเต็นท์พร้อมห้องสุขาและห้องอาบน้ำ บางแห่งมีร้านค้าร้านอาหาร บางแห่งยังอยู่ในระหว่างการจัดตั้งหรือปรับปรุง จึงอาจไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ เลย ดังนั้นก่อนการเดินทางไป ท่องเที่ยวควรศึกษาข้อมูลของแต่ละอุทยานแห่งชาติให้ดี สำรองที่พักไม่ว่าจะเป็นบ้านพัก ค่ายพัก หรือพักแรมโดยเต็นท์ รวมทั้งกำหนดจุดหมายของการเดินทางไปท่องเที่ยวให้ชัดเจน เพื่อเตรียมสภาพร่างกายและอุปกรณ์การเดินทางให้ถูกต้อง การท่องเที่ยวในอุทยานแห่งชาติมีข้อที่พึงทราบ ดังนี้

อุทยานแห่งชาติส่วนใหญ่มีร้านอาหารให้บริการ ผู้ที่ไม่นิยมการปรุงอาหารรับประทางเอง ก็สามารถฝากท้องไว้กับร้านอาหารในอุทยานแห่งชาติได้ ส่วนบางอุทยานแห่งชาติที่ไม่มีร้านอาหาร นักท่องเที่ยวต้องเตรียมตัวสำหรับการทำอาหารเอง ซึ่งมิใช่เรื่องยาก อุปกรณ์ที่ต้องนำไป เช่น หม้อ กะทะ มีด เขียง จาน ช้อนส้อม ฯลฯ ที่สำคัญคือเตาแก๊สปิกนิก หรือเตาอั้งโล่พร้อมถ่าน เพราะในเขตอุทยานแห่งชาติไม่อนุญาตให้ก่อไฟโดยใช้ฟืน ส่วนวัตถุดิบพวกอาหารสดอาหารแห้งสามารถหาซื้อก่อนที่จะเดินทางเข้าอุทยานแห่งชาติได้ อย่างไรก็ตามควรติดต่อสอบถามกับอุทยานแห่งชาติว่ามีร้านอาหารบริการหรือไม่ และเปิดปิดเวลาเท่าไร บางแห่งแม้จะไม่มีร้านอาหาร แต่สามารถติดต่อให้แม่บ้านของอุทยานแห่งชาติช่วยจัดทำอาหารให้ได้ตามราคาที่ตกลงกัน

อุทยานแห่งชาติแต่ละแห่งมีฤดูกาลท่องเที่ยวแตกต่างกัน บางแห่งไปเที่ยวช่วงฤดูหนาวจะสวยที่สุด บางแห่งไปเที่ยวช่วงฤดูร้อนสวยที่สุด ผู้สนใจจึงควรหาข้อมูลก่อนออกเดินทาง โดยเฉพาะอุทยานแห่งชาติทางทะเลที่เป็นหมู่เกาะกลางทะเลจะมีฤดูกาลท่องเที่ยวจำกัด เนื่องจากติดหน้าลมมรสุมในฤดูต่าง ๆ อุทยานแห่งชาติทางทะเลฝั่งอ่าวไทยกับฝั่งอันดามัน มีฤดูการท่องเที่ยวแตกต่างกัน หากไปผิดฤดู ก็ไม่สามารถหาเรือหรือเดินทางไปถึงอุทยานแห่งชาติได้ สำหรับอุทยานแห่งชาติทางบก บางแห่งปิดไม่ให้ท่องเที่ยวในบางช่วงฤดูกาล เช่นที่ยอดดอยภูกระดึงของอุทยานแห่งชาติภูกระดึง แต่ส่วนใหญ่จะเปิดตลอดทั้งปี มีเพียงเรื่องการเดินทางเท่านั้น ที่อาจเป็นอุปสรรค โดยเฉพาะช่วงฤดูฝน เส้นทางเข้าอุทยานแห่งชาติบางแห่งอาจยากลำบากและทุรกันดาร ต้องอาศัยรถที่มีกำลังขับเคลื่อนสูง นอกจากนี้ในช่วงฤดูฝน ถ้ำและน้ำตกบางแห่งอาจไม่ปลอดภัยสำหรับการท่องเที่ยว เพราะมีน้ำไหลท่วมภายในถ้ำหรือน้ำป่าไหลหลากรุนแรงจนไม่เหมาะแก่การเล่นน้ำในบริเวณน้ำตก

สำหรับการไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติที่เป็นป่าเขา ควรใช้เสื้อผ้าสีเรียบ ๆ ที่กลมกลืนกับธรรมชาติ เช่น สีเทา สีน้ำเงิน สีเขียว สีน้ำตาล เป็นต้น เพราะหากเดินในเส้นทางศึกษาธรรมชาติและจะช่วยให้มีโอกาสพบเห็นสัตว์ป่ามากขึ้น การสวมเสื้อแขนยาวและกางเกงขายาวจะช่วงป้องกันยุงและแมลงกัดต่อย รองเท้าควรเป็นร้องเท้าหุ้มส้น อุทยานแห่งชาติบางแห่งมีทากชุกชุม การสวมถุงเท้ากันทากจะช่วยให้ทากไม่สามารถกัดบริเวณเท้าของเราได้ (แต่มันอาจไต่ไปกัดส่วนอื่น) นอกจากนี้ก็ควรมีหมวกไว้สวมกันแดด หนาม หรือแมลง สำหรับการไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติทางทะเลแต่งกายด้วยชุดลำลองโปร่งสบาย อย่าลืมหมวกกันแดด ครีมกันแดด และแว่นกันแดด

อุทยานแห่งชาติ เป็นอีกหนึ่งพื้นที่ธรรมชาติที่นักท่องเที่ยวหลายคนมักจะวางแผนเดินทางไปเที่ยวเสมอ เพราะความสวยงามของธรรมชาติที่ยังคงความอุดมสมบูรณ์อยู่ อีกทั้งยังมีสถานที่ท่องเที่ยวให้เที่ยวชม ไม่ว่าจะเป็นน้ำตก, ทุ่งดอกไม้ป่า, ป่าไม้, สถานที่ทางประวัติศาสตร์ รวมทั้งสถานที่สุดอันซีนที่แปลกตาซึ่งควรค่าแก่การอนุรักษ์อีกมากมาย ช่วงปลายปีนี้หลายคนกำลังวางแผนเดินทางไปเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ภูเขา ทะเล หรือต่างประเทศ สำหรับเพื่อนๆ คนไหนที่กำลังมองหาแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจอยู่  เว็บไซต์ท่องเที่ยวรายใหญ่ที่สุดในโลก ได้เปิดเผยอันดับรายชื่ออุทยานแห่งชาติในประเทศไทยที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยว ให้ได้ลิสต์ไปเที่ยวกัน

1. อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา จังหวัดพังงา อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา มีพื้นที่ประมาณ 250,000 ไร่ ครอบคลุมอำเภอเมืองพังงา อำเภอตะกั่วทุ่ง และอำเภอเกาะยาว อุทยานฯ แห่งนี้เป็นอุทยานแห่งชาติประเภทชายฝั่งทะเลแห่งที่สองของประเทศ พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นทะเล มีเขาหินปูนลักษณะต่าง ๆ ที่มีความงามแตกต่างกันไปตามลักษณะของหินปูนแตกต่างกันไป ไฮไลท์โดดเด่น คือ เขาตะปู หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า เกาะเจมส์บอนด์ ที่มีลักษณะเหมือนตะปูอยู่กลางน้ำ
2. อุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์ จังหวัดเชียงใหม่ ที่นี่ได้ชื่อว่าเป็นดอยภูเขาที่สูงที่สุดในประเทศไทย มียอดดอยอินทนนท์ เป็นยอดดอยที่สูงที่สุดในประเทศไทย มีความสูง 2,599 เมตร มีสภาพอากาศหนาวเย็นตลอดปี รวมทั้งพืชพันธุ์ไม้หายากหลายชนิด เช่น กุหลาบพันปี ซึ่งจะออกดอกใน ช่วงเดือนธันวาคม – กุมภาพันธ์ ของทุกปี และมีแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจอีกมากมาย อาทิ น้ำตกแม่ยะ โครงการหลวงดอยอินทนนท์ น้ำตกวชิรธาร น้ำตกแม่กลาง น้ำตกสิริภูมิ ถ้ำบริจินดา น้ำตกแม่ปาน น้ำตกทรายเหลือง พระมหาธาตุนภเมทนีดล และพระมหาธาตุนภพลภูมิสิริ เป็นต้น
3. อุทยานแห่งชาติเขาสก จังหวัดสุราษฎร์ธานี ครอบคลุมพื้นที่อำเภอบ้านตาขุน อำเภอพนม และอำเภอคีรีรัฐนิยม มีพื้นที่ 461,712 ไร่ มีป่าไม้และสัตว์ป่าอุดมสมบูรณ์ พันธุ์ไม้หายากที่พบในเขตอุทยานฯ ได้แก่ ปาล์มหลังขาว และ บัวผุด เป็นดอกไม้ขนาดใหญ่ มีเส้นผ่าศูนย์กลางดอกประมาณ 10-25 นิ้ว ขึ้นอยู่บนพื้นดิน จะบานในช่วงเดือนพฤศจิกายนถึงมกราคม ส่วนสัตว์หายากที่น่าสนใจ ได้แก่ กบทูด และ ปลามังกร ช่วงเวลาที่เหมาะจะเดินทางมาท่องเที่ยวคือ เดือนธันวาคมถึงเดือนเมษายน นอกจากนั้นอุทยานฯ ยังมีกิจกรรมที่น่าสนใจ คือ การล่องแก่ง เดินป่า นั่งช้าง ดูนก และเดินศึกษาเส้นทางธรรมชาติ
4. อุทยานแห่งชาติเอราวัณ จังหวัดกาญจนบุรี มีพื้นที่ครอบคลุม อำเภอเมือง อำเภอศรีสวัสดิ์ และอำเภอไทรโยค มีที่เที่ยวโดเด่น คือ น้ำตกเอราวัณ หรือถ้าเรียกให้ถูกก็คือน้ำตกในอุทยานแห่งชาติเอราวัณนั่นเอง น้ำตกแห่งนี้เป็นน้ำตกที่มีชื่อเสียงของจังหวัดกาญจนบุรี และเป็นหนึ่งในน้ำตกที่มีชื่อเสียงมากๆ อีกแห่งหนึ่งของประเทศไทย โดดเด่นด้วยความสวยงามจากลักษณะของน้ำตกหินปูน น้ำที่ไหลผ่านจึงดูใสสะอาดน่าผลัดผ้าลงเล่น
5. อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะอ่างทอง เกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี อุทยานแห่งชาติทางทะเลหมู่เกาะอ่างทอง ประกอบด้วยเกาะน้อยใหญ่ถึง 42 เกาะ เป็นหมู่เกาะซึ่งใหญ่ที่สุดแห่งท้องทะเลอ่าวไทย จุดเด่นคือ ทะเลใน มองดูคล้ายสระมรกต มีความยาว 250 เมตร กว้าง 200 เมตร และอุโมงค์ใต้น้ำที่เชื่อมกับทะเลเปิด ทำให้มีน้ำขึ้นน้ำลงเช่นทะเลทั่วไป
6. อุทยานแห่งชาติเขาสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ บริเวณอุทยานฯมีสถานที่ท่องเที่ยว เช่น จุดชมวิวเขาแดง อยู่บนยอดเขาแดง เวลาที่เหมาะแก่การขึ้นชมวิว คือ เวลาประมาณ 05.30 07.00 น. คลองเขาแดง เหมาะต่อการล่องเรือชมทิวทัศน์และสัตว์นานาชนิดในระบบนิเวศน์ป่าชายเลน นักท่องเที่ยวสามารถเช่าเรือได้จากหมู่บ้านเขาแดง และที่หมู่บ้านบางปู โดยลงเรือที่ท่าน้ำหน้าวัดเขาแดง ล่องไปตามลำคลองประมาณ 3-4 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางไป-กลับประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง

ป่าชายเลน เป็นทรัพยากรที่สำคัญและให้ประโยชน์

ทั้งในด้านป่าไม้ ประมง และรักษาสภาพสิ่งแวดล้อม แต่ในสถานการณ์ปัจจุบันป่าชายเลนได้ถูกทำลายลงด้วยกิจกรรมต่างๆอยู่เป็นประจำ ดังนั้นจึงจำเป็นจะต้องหาแนวทางในการอนุรักษ์และใช้ประโยชน์ทรัพยากรป่าชายเลนให้ได้ผลเต็มที่ตลอดไป และในขณะเดียวกันก็ไม่เป็นการทำลายระบบนิเวศด้วย การเพิ่มพื้นที่ป่าชายเลนโดยการปลูกป่า ปัจจุบันกรมป่าไม้มีนโยบายที่จะขยายและสนับสนุนการปลูกป่าชายเลนเพิ่มขึ้น ทั้งในส่วนของราชการและส่วนของเอกชนตามพื้นที่ว่างเปล่าบริเวณชายฝั่งทะเล ทั้งที่ผ่านการทำเหมืองแร่ หรือพื้นที่นากุ้ง หรือนาข้าวที่เลิกไปแล้ว ซึ่งมีอยู่มากมายและมีโอกาสที่จะฟื้นฟูให้เป็นป่าชายเลนขึ้นมาได้

ป่าชายเลนเป็นป่าไม้ไม่ผลัดใบ

เป็นป่าที่อยู่ในดินเป็นดินเลนริมทะเลตามบริเวณปากแม่น้ำต่างๆ ซึ่งมีน้ำเค็มท่วมถึง กลุ่มพืชในบริเวณป่าชายเลนมีลักษณะแตกต่างจากพืชบกมาก คือ มีรากค้ำยัน และรากหายใจ ป่าชายเลนให้ประโยชน์ต่อมนุษย์ทั้งทางตรงและทางอ้อม กล่าวคือเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิต ทั้งตัวอ่อนและตัวเต็มวัย เป็นแหล่งอาหารของมนุษย์ ช่วยป้องกันการพังทลายของดินบริเวณชายฝั่งทะเล เป็นแนวป้องกันคลื่นลมตามธรรมชาติ เป็นแหล่งดักและกรองสารพิษ แหล่งเลี้ยงดูตัวอ่อนตามธรรมชาติ มนุษย์ใช้ประโยชน์จากป่าชายเลนในแง่ที่เป็นแหล่งอาหาร แหล่งเศรษฐกิจที่ได้จากทรัพยากรพืชและสัตว์ในป่าชายเลน

ป่าชายเลน

เป็นแหล่งทรัพยากรที่สำคัญต่อวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านทั้งในด้านการประกอบอาชีพ เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์น้ำ เช่น ก้ง หอย ปู ปลา และเป็นที่กันคลื่นลมให้กับหมู่บ้านบริเวณชายฝั่งและพื้นที่ฝั่งอันดามันด้วย ป่าชายเลนเป็นกำแพงกั้นน้ำให้กับชาวประมงบริเวณชายฝั่งหลายหมู่บ้าน ประโยชน์ที่ชาวบ้านได้จากการอนุรักษ์ป่าชายเลนมีทั้งทางตรงทางอ้อม ทางตรงทรัพยากรป่าชายเลนที่เพิ่มขึ้นทำให้มีต้นไม้หลากหลายชนิด ได้แก่ ต้นตะบูนขาว ตะบูนดำ ต้นกาหยีทะเล ต้นโกงกางใบเล็ก ต้นโกงกางใบใหญ่ ต้นแสม ต้นจาก ต้นเหงือกปลาหมอ ต้นกำแพงเจ็ดชั้น และต้นไม้เหล่านี้ยังเป็นที่กันคลื่นลมให้ชุมชนได้อีกด้วย

ประโยชน์ทางอ้อมนั้นชาวบ้านสามารถนำพืชพันธุ์ต่างๆมาเป็นยาสมุนไพร เช่น ต้นตะบูนขาวเอาเปลือกมาต้มกินรักษาโรคเบาหวาน ต้นเหงือกปลาหมอเอาใบมาขยี้ทาเป็นยารักษาฝี ต้นโกงกางเอาใบหรือเปลือกมาต้มทำสีมัดย้อมผ้า ใบของต้นจากใช้มุงหลังคา ยอดจากทำยาสูบ ลูกจากทำขนมหวาน และน้ำตาวจาก และต้นปอทะเลเอาเปลือกมาทำเชือกได้อีกด้วย ป่าชายเลนเป็นเหมือนตลาดให้กับชาวประมง การอนุรักษ์ป่าชายเลนนั้นไม่ได้แค่ป่า แต่ให้อะไรมากกว่าที่คิด ควรที่จะอนุรักษ์ไว้คู่กับชีวิตของชาวประมงพื้นบ้าน คนต้องพึ่งพาป่าและป่าต้องพึ่งพาคน ต่างพึ่งพาอาศัยกัน ถ้าขาดป่าชายเลนชาวประมงก็ขาดแหล่งทรัพยากรและถ้าขาดการอนุรักษ์ ป่าชายเลนก็คงจะหมดไป

อุทยานแห่งชาติยาซูนี ตั้งอยู่ระหว่างจังหวัดนาโปและปาสตาซา มีพื้นที่ประมาณ 9,820 ตร./กม. ห่างจากกรุงกิโตราว 250 กม. และอยู่ในโครงการมนุษย์และชีวมณฑลขององค์การยูเนสโก ตั้งแต่ปี 1989 ทั้งยังเป็นถิ่นอาศัยของชนเผ่าจำนวนมาก อาทิ ทากาเอรี และทาโรเมนาเน

อุทยานแห่งชาติยาซูนิ ซึ่งเป็นที่อยู่ของชนเผ่าอินเดียนเร่ร่อนหลายเผ่า มีความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ และมีความหลากหลายทางชีวภาพ ทำให้องค์การยูเนสโกขึ้นทะเบียนเป็นเขตสงวนชีวมณฑลโลกเมื่อปี 2532 นอกจากนี้เชื่อกันว่า บ่อน้ำมัน 3 แห่งในอุทยานแห่งนี้ มีน้ำมันสำรองราว 920 ล้านบาร์เรล

ป่าแห่งนี้ได้ชื่อว่าเป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชีวภาพมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก เป็นแหล่งอาศัยของสัตว์หลากชนิดมากที่สุดในแถบซีกโลกตะวันตก และมีสัตว์จำพวกครึ่งบกครึ่งน้ำอาศัยมากชนิดกว่าที่พบในสหรัฐฯและแคนาดารวมกัน โดยมีชนิดสัตว์เลื้อยคลานอาศัยอยู่ที่มากถึง 121 ชนิด

Yasuní ที่ได้รับการสนับสนุนจากสำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (ยูเอ็นดีพี) เพื่อให้เงินสนับสนุนแก่เอกวาดอร์เป็นเวลา 12 ปี มูลค่าราว 3.6 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือเทียบเท่ากับผลประโยชน์ราวร้อยละ 50 ที่บริษัทน้ำมันจะตอบแทนต่อรัฐบบาลจากการแสวงหาประโยชน์จากน้ำมัน เพื่อแลกกับการไม่ขุดน้ำมันในอุทยาน ซึ่งคาดว่ามีประมาณน้ำมันดิบสำรองใต้ดินราว 838 ล้านบาร์เรล หรือคิดเป็นร้อยละ 20 ของประมาณน้ำมันสำรองทั่วประเทศ

แต่ในการแถลงข่าวทางโทรทัศน์ นายกอร์เรียกล่าวว่า โครงการดังกล่าวสามารถระดมทุนได้เพียง 13.3 ล้านดอลลาร์เท่านั้น หรือคิดเป็นร้อยละ 0.37 ของจำนวนที่ต้องการ และประเทศที่เกี่ยวข้องไม่ได้ให้ความสนใจเท่าที่ควร รวมถึงโครงการนี้เกิดในช่วงที่เกิดวิกฤตเศรษฐกิจครั้งใหญ่ที่สุดในรอบ 80 ปี และว่าการตัดสินใจครั้งนี้เป็นครั้งที่ยากที่สุดตั้งแต่เขารับตำแหน่งมา

ทำเล ที่ตั้งของอุทยานแห่งชาติยาซูนี ช่วยโอบอุ้มความรุ่มรวยเหล่านี้เอาไว้ โดยตั้งอยู่ตรงจุดตัดระหว่างเทือกเขาแอนดีส เส้นศูนย์สูตร และภูมิภาคลุ่มน้ำอะเมซอน อันเป็นทำเลทองทางนิเวศวิทยา ที่ซึ่งพืชพรรณ สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก นก และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในแถบอเมริกาใต้ มากระจุกกันอยู่อย่างมากมาย ฝนตกหนักเกือบทุกวันตลอดทั้งปี และมีสัญญาณบ่งบอกถึงการเปลี่ยนแปลงฤดูกาลน้อยมาก แสงแดด ความอบอุ่น และความชุ่มชื้นเป็นปัจจัยอยู่คู่กับผืนป่าชั่วนาตาปี

พื้นที่แถบนี้ของลุ่มน้ำอะเมซอน ยังเป็นบ้านของชนพื้นเมืองสองกลุ่ม ได้แก่ ชนเผ่าคิชวาและชนเผ่าเวารานี ซึ่งตั้งถิ่นฐานกระจัดกระจายตลอดแนวถนนและแม่น้ำสายต่างๆ การติดต่อสัมพันธ์ครั้งแรกระหว่างชาวเวารานีกับกลุ่มหมอสอนศาสนาคริสต์นิกาย โปรเตสแตนต์เกิดขึ้นอย่างสันติในช่วงปลายทศวรรษ 1950 ทุกวันนี้ ชุมชนชาวเวารานีส่วนใหญ่มีส่วนร่วมในการค้า และแม้กระทั่งกิจกรรมการท่องเที่ยวกับโลกภายนอก ไม่ต่างจากชาวคิชวา ซึ่งเป็นอดีตชนเผ่าคู่อาฆาต กระนั้นชนเผ่าเวารานีสองกลุ่มได้หันหลังให้การติดต่อกับโลกภายนอก และเลือกที่จะเร่ร่อนอยู่ในพื้นที่ป่าสูงขึ้นไป ที่เรียกกันว่า โซนาอินตันคีเบล (Zona Intangible) หรือเขตหวงห้ามที่รัฐบาลกำหนดขึ้นเพื่อคุ้มครองคนเหล่านี้ แต่โชคร้ายที่บริเวณนี้ ซึ่งทับซ้อนกับพื้นที่ทางตอนใต้ของอุทยานแห่งชาติยาซูนี ไม่ได้ครอบคลุมถิ่นหากินดั้งเดิมทั้งหมดของพวกเขา ส่งผลให้นักรบของสองกลุ่มเข้าทำร้ายและขับไล่ผู้ที่เข้ามาตั้งรกรากและตัด ไม้ ทั้งภายในและภายนอกเขตหวงห้าม

อย่างไรก็ตาม ลึกลงไปใต้พื้นดินอุทยานแห่งชาติยาซูนี ยังมีขุมทรัพย์อีกชนิดหนึ่ง ซึ่งเป็นความท้าทายอย่างเร่งด่วนสำหรับสายใยชีวิตอันล้ำค่าบนผิวดิน นั่นคือน้ำมันดิบแห่งอะเมซอน ปริมาณหลายร้อยล้านบาร์เรลที่ยังไม่ถูกขุดเจาะขึ้นมาใช้ ในช่วงหลายปีมานี้ รัฐบาลและบริษัทน้ำมันร่วมกันกำหนดเขตสัมปทานน้ำมันทับพื้นที่อุทยาน ขณะที่ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจมีชัยเหนือการอนุรักษ์ในการต่อสู้เพื่อกำหนด ชะตากรรมของอุทยานแห่งนี้ มีแปลงสัมปทานอย่างน้อยห้าแปลงครอบคลุมพื้นที่ทางเหนือของอุทยาน สำหรับประเทศยากจนอย่างเอกวาดอร์ แรงกดดันให้ขุดเจาะน้ำมันนั้น แทบจะเรียกได้ว่าต้านทานไม่ไหวเลยทีเดียว รายได้จากการส่งออกครึ่งหนึ่งของเอกวาดอร์มาจากน้ำมันอยู่แล้ว โดยเกือบทั้งหมดมาจากจังหวัดทางตะวันออกในลุ่มน้ำอะเมซอน

การท่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติเชิงนิเวศน์ ถือเป็นการท่องเที่ยวเพื่อเข้าไปสัมผัสธรรมชาติและเพื่อการเรียนรู้ธรรมชาติ กิจกรรมหรือกำหนดการของนักท่องเที่ยวจึงมีความสำคัญ ต้องเป็นไปอย่างเรียบง่ายสอดคล้องกับธรรมชาติโดยไม่ส่งผลกระทบต่อป่าและ สัตว์ป่า โดยเฉพาะเยาวชนที่จะได้เรียนรู้ธรรมชาติอย่างเป็นระบบถูกต้องโดยนักสื่อความหมายทางธรรมชาติ เนื่องจากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์มีหลักการที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งคือจำนวนของนักท่องเที่ยว ทั้งนี้เนื่องจากสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติเกือบทุกแห่งเป็นพื้นที่ที่มี ความเปราะบาง มีความสำคัญต่อสัตว์ป่า ซึ่งเมื่อมีนักท่องเที่ยวเข้าไปเป็นจำนวนมากในคราวเดียวหรืออาจเข้าไปจำนวน น้อยแต่หลายครั้ง ก็จะส่งผลกระทบต่อธรรมชาติได้

วัตถุประสงค์ของการจัดตั้งอุทยานแห่งชาติของประเทศไทย

เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ คือต้องการอนุรักษ์สภาพธรรมชาติของพื้นที่ให้คงอยู่ตามธรรมชาติ ป้องกันการรบกวนโดยมนุษย์โดยเฉพาะทรัพยากรที่สำคัญ เช่น สัตว์ป่า พืชพรรณ และลักษณะธรรมชาติที่สวยงามเป็นพิเศษ รวมทั้งแหล่งอนุรักษ์พันธุกรรมที่สำคัญเพื่อการท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ เนื่องจากในเขตอุทยานแห่งชาติมีทิวทัศน์ทางธรรมชาติที่สวยงาม เหมาะกับการใช้ประโยชน์ทางการท่องเที่ยวเพื่อให้เกิดความสุขกายสุขใจ และช่วยผ่อนคลายความเครียดจากการปฏิบัติงานประจำ เพื่อการศึกษาค้นคว้าวิจัย พื้นที่อุทยานแห่งชาติ สามารถจัดเป็นห้องทดลองทางธรรมชาติกลางแจ้ง ที่สามารถค้นคว้าวิจัยไม่มีที่สิ้นสุดของนักศึกษา นักวิทยาศาสตร์ และประชาชนทั่วไป

การท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ในปัจจุบัน

ยังมิได้นำหลักการของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ไปปฏิบัติได้อย่างจริงจังในแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ ซึ่งทำให้แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติเกือบทุกแห่งเสื่อมโทรมลงเรื่อยๆ ซึ่งนักท่องเที่ยวยังขาดความรู้ในด้านการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์หรือในบางคณะยังมีความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนเป็นอย่างมาก ผู้จัดการท่องเที่ยวยังขาดความรู้และทักษะการจัดการในการจัดกิจกรรมในพื้นที่ทางธรรมชาติ และองค์กรที่รับผิดชอบพื้นที่ธรรมชาติดังเช่น กรมป่าไม้ ยังขาดความชัดเจนในด้านนโยบายและแผนปฏิบัติการณ์ที่จะควบคุมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศให้อยู่ในความเหมาะสมได้

การปฏิบัติตนในอุทยานแห่งชาติ

1. ปฏิบัติตนตามกฏระเบียบขอทางอุทยานฯ ที่กำหนดไว้อย่างเคร่งครัด
2. ดูแลรักษาสภาพธรรมชาติให้คงความงดงามตามธรรมชาติมากที่สุด
3. ควรเคารพสิทธิ์ผู้อื่นในการเข้ใจพื้นที่ธรรมชาติร่วมกัน
4. ไม่ส่งเสียงดัง อันจะเป็นการรบกวนผู้อื่นหรือรบกวนความเป็นอยู่ของสัตว์ป่า
5. การเดินป่าศึกษาธรรมชาติควรเดินตามเส้นทางที่กำหนดไว้ไม่ควรเดินออกนอกเส้นทาง เดินถาวร ซึ่งอาจจะไปเหยียบย่ำพืชพรรณหรือสัตว์เล็กๆ
6. ห้ามเก็บ หรือนำออก หรือกระทำการใดๆ ที่จะเป็นอันตรายต่อสภาพของก้อนหิน พืชพรรณ และสัตว์ป่าในเขตอุทยาน
7. ห้ามนำสัตรว์เลี้ยงเข้าไปในเขตอุทยานฯ เพราะอาจจะเป็นการนำโรคเข้าไปแพร่ในธรรมชาติ
8. ไม่ควรก่อไฟในอุทยานฯ เพราะการก่อไฟจำเป็นจะต้องใช้พืชในธรรมชาติ และก่อเกิดมลพิษ
9. ไม่ควรนำสิ่งที่จะก่อให้เกิดขยะเข้าไปในอุทยานฯ
10. เมื่อพบเห็นการทำผิดกฏระเบียบอุทยานฯ หรือการกระทำอันเป็นผลกระทบต่อธรรมชาติ กรุณาแจ้งเจ้าหน้าที่อุทยานฯ เพื่อดำเนินการต่อไป
11. ร่วมกันชักชวนให้เพื่อฝูง หรือเพื่อนร่วมทาง ช่วยกันดูแลรักษาธรรมชาติ